Dit artikel stond ook in het Nederlands Dagblad

Door de gestegen energieprijzen ziet het huishoudboekje van veel Nederlanders er ineens anders uit. Hoe bieden ze deze prijsstijgingen het hoofd? Nicole van Vlijmen (30) uit Eindhoven betrekt binnenkort een tiny house van 25.000 euro. ‘In Guatemala leven boeren op het zand in plaats van op een mooie laminaatvloer.’ 

Verleidingen ontlopen

Samen met mijn vriend bezit ik een koopwoning in Eindhoven. Daar zit geen hoge hypotheek op, omdat we tussendoor hebben afgelost. We leven zuinig, behalve onze uitgaven aan de vliegtickets voor het reizen. Doordat ik in verschillende landen ben geweest, zag ik  met hoe weinig spullen je toe kunt. Toen ik de eerste keer ging backpacken en de vliegtuig naar Australië nam, mocht ik 23 kilo bagage meenemen. Ik nam dus ook 23 kilo mee. Maar als je elke dag die bagage moet meesjouwen, ben je er snel klaar mee. De helft gaf ik vervolgens  weg, zodat ik geen overtollige ballast had.
Terug in Nederland vind ik het moeilijk om het gevoel ‘weinig is genoeg’ vast te houden. Er zijn zoveel prikkels om je te verleiden om geld uit te geven. Zo hoorden we in januari een reclame waarin de boodschap was ‘Nieuwjaar? Tijd voor een nieuw vloerkleed.’ Het probleem is: de ene aanschaf roept de andere op. Je kunt een uitbouw laten plaatsen, maar dan is er ook een lege muur. En daar moet dan een kastje staan. Een leeg kastje is natuurlijk vreemd, dus ook daar komen extra spullen in.
Om verleidingen te ontlopen, kom ik zo min mogelijk in de stad. Voor reclamefolders plakten we een ‘nee nee sticker’ op de deur. Via Spotify en tv hebben we een abonnement zonder reclame. Het gevaar is dat je iets koopt om jezelf een goed gevoel te geven. Op een gegeven moment zwakt dat gevoel af en heb je weer een nieuwe shot happiness nodig. Zelf word ik veel gelukkiger van de natuur. Geef mij maar een weekend kamperen met kampvuur, een marshmallow en glas wijn met vrienden. 

Omgebouwd Volkswagenbusje 

Tegenwoordig word ik opgeleid tot spoedeisende hulp-arts bij het Diakonessenhuis in Utrecht. Heen en weer naar Eindhoven kost tijd en veel brandstof. De laatste tijd sliep ik daarom in een tot camper omgebouwd Volkswagenbusje. Niet ideaal, ‘s nachts werd het erg koud. De gaskachel zette ik niet aan; voor je het weet, heb je koolmonoxide vergiftiging. Daarom zocht ik wat anders. Een stacaravan was een optie, maar die zijn óf heel oubollig of heel duur. Voor minder kun je een tiny house kopen, die meer wegheeft van een echt huis en klimaatvriendelijker is. In Duitsland tikte ik er één op de kop voor 25.000 euro. Niet duur voor deze afmetingen – acht bij tweeënhalve meter – maar er zat dan ook geen apparatuur in. Dus geen koelkast, kookplaat of verwarming. We zijn nu bezig om die erin te zetten. Inkopen doen we vrijwel altijd op Marktplaats, waar we veel goede spullen vinden die bijna niets kosten. Zo heb ik er een houtkachel opgedaan – niet zo één voor een gewone tiny house, maar een gewone die iets kleiner is. In een tiny house uitvoering passen alleen kleine houtblokjes. Elk kwartier weer een blokje op het vuur leggen en hele kleine stukjes hout hakken, sprak me niet zo aan. 

Het huisje staat op een camping. Maandelijks betaal ik 450 euro voor de staanplaats in het hoogseizoen, in het laagseizoen is het 50 euro per maand goedkoper. Voor het afnemen van stroom betaal ik 45 kwH, maar veel zal ik er niet van gebruiken. Zo ben ik bezig met vier zonnepanelen, zodat ik deels zelf in mijn stroom kan voorzien. Daarnaast heb ik een airco geïnstalleerd, die relatief zuinig is met het verwarmen van het huis. Die kan ik even een uurtje aanzetten als ik thuis ben, terwijl ik de houtkachel meer wil gebruiken voor gezelligheid als er iemand op de koffie komt. 

Boze buurman
Mijn opleiding is over drieënhalf jaar ten einde. Dan kijken we naar een wat groter tiny house voor ons tweeën. Een deel van het jaar zou ik dan meer dan gemiddeld willen werken, waarbij ik de overige maanden vrij ben. In die tijd kunnen we reizen met een camper, waarbij de kosten nihil zijn. Ik haal veel plezier uit het leven dichtbij de natuur met zo min mogelijk spullen. Afgelopen zomer reisden we zo drie maanden door Midden-Amerika. De maandelijkse kosten – inclusief brandstof en eten en drinken – waren zo’n duizend euro. Natuurlijk liep de hypotheek van ons huis ook door, maar die verhuurden we tussentijds. Via de Facebookgroep ‘Ik zoek een huis in Eindhoven’ plaatsen we een oproepje. Binnen een week kwamen er honderd reacties, waaronder heel schrijnende leefsituaties van mensen. De huurders die we uitkozen, betaalden 800 euro exclusief gas, water en licht. Onderaan de streep is het reizende leven niet eens zo duur, mits je zuinig leeft. Het rondtrekken heeft als bijkomend voordeel dat je met de inwoners in aanraking komt en ziet hoe zij leven. Dat zijn dingen die mijn inspireren. In Guatemala leven boeren bijvoorbeeld gewoon op het zand in plaats van op een mooie laminaatvloer. 
Het mooie van deze ervaringen integreer ik in mijn leven, in zoverre als dat in ons klimaat past. Veel van deze mensen zijn gastvrij, terwijl ze zelf bijna niets hebben. Maar ben je in Nederland, dan heb je gelijk een boze buurman achter je aan als je je auto een klein stukje op zijn gras neerzet.