Journalistiek staat de laatste tijd ter discussie: doen zij hun werk wel goed? Door wie worden ze betaald? Waar ligt hun loyaliteit? Ter beantwoording van deze vragen, speel ik graag open kaart.

Loyaliteit en objectiviteit

Journalisten dienen objectief te zijn. Toch is dat een onmogelijke zaak, je kunt niet ineens je “bril” afzetten. Tegelijk kun je er wel bewust van zijn dat je een bepaalde bril draagt. Voorafgaand aan spannende publicaties zet ik daarom mijn eigen vooroordelen op papier. Daarna ga ik mijn voorgenomen vragen nog eens langs: zit in de vraagstelling geen vooroordeel besloten? Is dit echt zo, of is het mijn mening die hierin sluipt? Ik nodig de lezer daarom ook van harte uit om mee te kijken. Heb ik ergens te snel geconcludeerd? Neem dan gerust contact met me op.
Omdat ik freelancer ben, ben ik niet gebonden aan een bepaald medium of betaler. Er is een breed scala aan kranten, tijdschriften en sites die allerlei doelgroepen bedienen. Ik ben daarom vrij van loyaliteit aan een bepaald medium.

Werkwijze bij interviews

Met enige regelmaat schrijf ik interviews. Ik ga als volgt te werk.
Ik benader de persoon in kwestie voor een interview waarbij ik altijd de invalshoek noem en aangeef of ik foto’s wil maken of niet. Vrijwel altijd gaan mensen hierop in.
Daarna doe ik research. Ik zoek alles wat er door deze persoon gezegd of geschreven is met betrekking tot het onderwerp. Soms benader ik mensen om hen heen of kom met bewijzen als er discussie ergens over bestaat.
Voorafgaand aan het interview spreek ik af dat het gesprek wordt opgenomen. Na het interview krijgt de geïnterviewde het verhaal te lezen. De geïnterviewde kan feitelijke onjuistheden (zoals een leeftijd) verbeteren of citaten veranderen die anders gezegd zijn (daar is de opname voor). De geïnterviewde mag geen vragen eruit halen, de kop kiezen of de volgorde waarin de tekst geschreven is, aanpassen (een schriftelijk interview is geen letterlijke weergave van het gesprek, dat zou te rommelig zijn bij doorvragen). Alles wat de geïnterviewde tijdens het gesprek zegt, kan ik gebruiken in het interview. Wil een geïnterviewde bepaalde zaken niet in de krant hebben, dan moet hij/zij me dat niet vertellen. Ik vraag door als er onduidelijkheden zijn. Wat ik niet doe, is iemand het mes op de keel zetten als hij/zij iets niet wil vertellen. Dat vind ik het goed recht van die persoon en zal daar dan niet op aandringen.
Dit spreek ik allemaal voorafgaand aan het interview door. Pas wanneer we het allebei met deze afspraken eens zijn, ga ik van start.
Doorgaans stel ik kritische vragen. Dat betekent niet dat die vragen mijn mening zijn. Ik vind het belangrijk om onderwerpen van meerdere kanten te belichten. Daarom zal ik altijd proberen in de huid te kruipen van iemand die aan de andere kant van het spectrum zit.
Na publicatie neem ik na een aantal weken contact op met de geïnterviewde. Doorgaans zijn dat de leukste gesprekken: we spreken door wat het interview met ons gedaan heeft, welke reacties erop kwamen en hoe we erop terugkijken. Interviews zijn intensief waarbij je in korte tijd persoonlijke zaken deelt. Ik vind het daarom belangrijk, voor de geïnterviewde en voor mezelf, om nazorg te verlenen.

Betaling

Ik ben freelance redacteur. Dat houd in dat ik niet in dienst ben bij een medium en zelf kies welke artikelen ik wel of niet schrijf. Zo kom ik soms iets op het spoor, schrijf het verhaal en zoek er een passend medium bij. Het voordeel hiervan is dat ik geen verhalen hoef te schrijven die ik niet leuk vind, waar ik niet in geloof of wat ik sensationeel vind. Soms sturen media mij opdrachten door (bijvoorbeeld: “Zou je mevrouw Y eens voor ons willen interviewen over…”). Ik mag zelf kiezen of ik deze opdracht aanneem of niet en hoe ik die opdracht verder inkleur. Het is daarna aan het medium of ze deze invulling van mij aan willen nemen, of niet.
Het nadeel van deze werkwijze is dat ik niet verzekerd ben van een vast maandelijks salaris, doorbetaling bij ziekte of pensioenopbouw. Veel nieuws is online te lezen en daarom denken veel mensen dat nieuws gratis is. Dat is niet zo. Toch wil ik mijn artikelen publiek maken omdat ik vind dat journalistiek een informerende en onderzoekende (dus dienstbare) rol heeft. Daarom kies ik bewust niet voor een betaalmuur. Ik wil daarom de lezer aanmoedigen een donatie te geven als het artikel gewaardeerd wordt.
Elk bedrag is welkom, want daarmee kan ik in mijn levensonderhoud voorzien én nieuwe artikelen schrijven.